Podręcznik protokołu komunikacyjnego Electrolux Ehs6140hox to przewodnik dotyczący komunikacji z kuchenkami mikrofalowymi produkowanymi przez Electrolux. Umożliwia on programowanie kuchenek mikrofalowych, takich jak EHS6140HOX, za pomocą protokołu komunikacyjnego. Przewodnik ten zawiera szczegółowe informacje na temat wszystkich dostępnych komend protokołu komunikacyjnego, które umożliwiają programowanie kuchenek mikrofalowych z poziomu aplikacji. Użytkownicy mogą wykorzystać protokół komunikacyjny do tworzenia aplikacji, które pozwalają na monitorowanie i kontrolowanie urządzenia oraz wykonywanie innych czynności. Podręcznik protokołu komunikacyjnego Electrolux Ehs6140hox może pomóc programistom w tworzeniu profesjonalnych aplikacji do komunikacji z urządzeniami produkowanymi przez Electrolux.
Ostatnia aktualizacja: Podręcznik protokołu komunikacyjnego Electrolux Ehs6140hox
Z tego artykułu dowiesz się:
- Co to jest protokół Modbus RTU?
- Jak wygląda komunikacja po protokole Modbus RTU?
- Jak przedstawia się architektura sieci Modbus RTU?
- Jak wykorzystać protokół Modbus RTU do komunikacji sterownika PLC z układami I/O?
- Jak skonfigurować układ I/O Modbus RTU – SmartMod I/O?
W poprzednim odcinku dowiedziałaś/eś się co to jest obiekt Trend i jak go konfigurować.
W tym artykule poznasz podstawowe informacje dotyczącekomunikacji w protokole Modbus RTU oraz poznasz architekturę komunikacji wsieci szeregowej. Zobaczysz, jak w praktyce zastosować układ wejść-wyjśćoddalonych SmartMod oraz jak mapować rejestry w komunikacji Modbus.
Kurs programowania PLC od podstaw dla automatyków i elektryków
Podstawy programowania sterowników PLC
Programowanie sterownika PLC w języku drabinkowym
Programowanie zintegrowanego panelu HMI
Komunikacja sterowników PLC w sieci szeregowej i Ethernet
Zaawansowane funkcje sterownika PLC
Modbus RTU to jeden z najpopularniejszych protokołów komunikacyjnych w systemach automatyki. Jego prostota i niezawodność sprawiły, że jest jednym z najczęściej wykorzystywanych standardów wymiany danych w sieciach szeregowych RS232/485, w przemysłowych systemach sterowania.
CharakterystykaModbus RTU
Modbus RTU jest protokołem typu Master – Slave ipozwala na dwukierunkową komunikację do 248 urządzeń, podłączonych w ramach tejsamej sieci.
- ModbusRTU Master to urządzenie inicjujące komunikację i wysyłające zapytania dourządzeń typu Slave. W sieci Modbus RTU funkcję Master może pełnić tylko jednourządzenie.
- ModbusRTU Slave to urządzenia odpowiadające na zapytania wysyłane przezurządzenia Master. W sieci Modbus RTU może pracować do 247 urządzeń Slave.
Przykładowa architektura sieci Modbus RTU
Urządzenie master komunikuje się z urządzeniami slave w trybie dwuprzewodowego RS-485. W tym celu do wymiany danych wykorzystywane są linie DATA +, DATA – oraz GND. Urządzenie master zarządza siecią tak, aby komunikacja była realizowana w prawidłowy sposób.
Jeśli urządzenie w dalszym ciągu nie odpowiada, master zgłasza błąd komunikacji z urządzeniem slave, a następnie przechodzi do odpytywania urządzenia o ID 2, które jest następne w kolejce. Po odpytaniu wszystkich urządzeń pracujących w sieci, master rozpoczyna kolejną kolejkę odpytywania.
HornerSmartMod I/O
Moduły rozszerzeń SmartMod I/O, to rozwiązanie pozwalającena lokalną rozbudowę sterowników, o obsługę kilkunastu dodatkowych sygnałówwejść-wyjść, w oparciu o komunikację szeregową. Charakteryzują się niewielkimigabarytami, dzięki czemu idealnie nadają się do instalacji w miejscach oograniczonej przestrzeni montażowej.
Moduły SmartMod I/O komunikują się ze sterownikiem HornerAPG przy pomocy sieci szeregowej, w oparciu o protokół Modbus RTU – w trybiedwuprzewodowego RS485. Wyposażenie modułów w taki interfejs pozwala na ich integracjęz dowolnym urządzeniem Modbus RTU master, nie generując przy tym dodatkowychkosztów, związanych z zakupem dedykowanych interfejsów komunikacyjnych. Wjednej sieci może pracować do 31 urządzeń SmartMod.
Okablowaniew sieci Modbus RTU
Prawidłowa komunikacja w sieci Modbus RTU wymagaprzygotowania odpowiedniego kabla. Schemat kabla komunikacyjnego do podłączeniaukładów wejść-wyjść SmartMod I/O ze sterownikiem Horner XL7e prezentujeponiższa grafika.
W tej aplikacji, komunikacja z układem SmartMod w sterownikuXL7e, realizowana jest na porcie MJ2, w trybie dwuprzewodowego RS-485. Port MJ2sterownika wyprowadzony jest fizycznie na złączu RJ-45, na pinach 1, 2 oraz 6.
Kabel komunikacyjny wykonaj w następujący sposób:
- Sygnał D- po stronie układu SmartMod podłącz do Pinu A,
- natomiast po stronie sterownika – do Pinu 1.
- Sygnał D+ po stronie układu SmartMod podłącz do Pinu B, natomiast po stronie sterownika – do Pinu 2.
- Sygnał GND po stronie układu SmartMod podłącz do Pinu C, natomiast po stronie sterownika- do Pinu 6.
Prawidłowa konfiguracja komunikacji pomiędzy układem SmartMod,a sterownikiem Horner wymaga ustawienia takich samych parametrówkomunikacyjnych na portach obu urządzeń.
W układach SmartMod, zwarcie zacisków GND oraz INIT powodujeustawienie domyślnych parametrów komunikacyjnych na porcie.
- ModbusID = 1
- Baudrate = 9600
- Parity= None
- Stop Bits = 1
Dokładnie takie same parametry ustaw na porciekomunikacyjnym w sterowniku. Pełną konfigurację zobaczysz w dalszej częściartykułu.
Mapowaniezmiennych w sterowniku PLC
Prawidłowa obsługa dodatkowych sygnałów I/O, pochodzących zmodułu SmartMod wymaga odpowiedniego zmapowania zmiennych po stroniesterownika.
Adresy zmiennych w modułach SmartMod możesz odczytać zdokumentacji do danego modułu. W tym przykładzie, dla modułu SmartMod I/O, onumerze katalogowym HE359DIQ512, zmienne dostępne są w następujących obszarachpamięci:
- sygnały dyskretne wejściowe: w obszarze 00001 do00004,
- sygnały dyskretne wyjściowe: w obszarze 00017 do00020. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-05. png" alt="" width="720" height="484"/>
Opis sygnałów w module HE359DIQ512 Prawidłowe podłączenie sygnałów obiektowych do układów SmartMod przedstawiono na schemacie poniżej. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-06-495x734. png" alt="" width="495" height="734" srcset="https://www. png 495w, https://www. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-06. png 536w" sizes="(max-width: 495px) 100vw, 495px"/>
Programowaniew akcji!
Aby utworzyć komunikację z układem SmartMod, w programiesterującym skonfiguruj protokół Modbus RTU. Komunikacja będzie odbywała się naporcie MJ2 sterownika XL7e.
W tym celu z poziomu menu Program wybierz Protocol Configuration. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-06A. png" alt="" width="413" height="292"/>
Następnie z rozwijalnej listy MJ2 wskaż protokół Modbus RTU Master i przejdź do jego konfiguracji.
W oknie NetworkConfig, w sekcji Port Configurationustaw parametry pracy portu szeregowego, zgodnie z domyślnymi parametramikomunikacyjnymi w module SmartMod:
- Baud Rate – 9600,
- Parity – none,
- Stop Bits – 1,
- Protocol – Modbus RTU.
Parametr Retriesoznacza ilość prób, jakie urządzenie master będzie wykonywało w celu nawiązaniakomunikacji z urządzeniem slave. Ustaw 2.
Timeout oznaczaczas, jaki urządzenie master odczeka pomiędzy kolejnymi zapytaniami. Ustaw 10000ms.
W sekcji Update Scankonfiguruje się sposób, w jaki urządzenie master będzie odpytywać urządzenieslave. Opcja Automatic powoduje, żemaster samodzielnie, tak często jak to możliwe, będzie zaciągał zapytania dourządzeń slave. Jeśli nie chcesz generować dużego obciążenia/? / na sieci, zmieńparametr Update Interval, cospowoduje obniżenie częstotliwości odpytywania.
Opcja Manual pozwalaskonfigurować zmienną, której zmiana stanu na „wysoki” będzie powodowaławysyłanie zapytań z urządzenia master do slave.
Sekcja Status powala na opcjonalne skonfigurowanie adresu statusowego dla komunikacji Modbus.
Okno Devices umożliwiadodawanie urządzeń slave. Po wciśnięciu przycisku Add zobaczysz kolejne okno, wktórym dodasz I/O SmartMod. W oknie podaj nazwę urządzenia slave jako SmartModoraz ustaw jego adres ID na 1.
W sekcji Device Optionsmożesz skonfigurować typ urządzenia slave, sposób w jaki adresowane są w nimzmienne oraz funkcje protokołu Modbus, które obsługuje podczas komunikacji.
Device Typ pozwala skonfigurować typ adresacji zmiennych:
- Modicon na 5 znakach,
- Modicon na 6 znakach,
- Adresację native.
Parametr Mode pozwala określić, które funkcje obsługuje urządzenie:
- wszystkie funkcje,
- Tylko funkcje 5/6,
- Tylko funkcje 15/16.
Sekcja Status umożliwiaustawienie opcjonalnego adresu statusu komunikacji z urządzeniem slave orazsposobu zachowania w chwili, gdy pojawia się błąd komunikacji.
W tym przypadku typ urządzenia skonfiguruj jako Modicon PLC 5-Digit Addressing, obsługujący wszystkie funkcje Modbus.
W zakładce Scan List,zgodnie z dokumentacją, dokonaj mapowania zmiennych w sterowniku pochodzących zmodułu SmartMod.
Wybierz ADD i z listy DeviceName wskaż wcześniej dodane urządzenie slave. W polu Device register ustaw adres 00001, a w polu Length wpisz 4.
W sekcji Localpodaj rejestr sterownika%M16, w którymbędą przechowywane stany wejść, odczytane z modułu SmartMod.
W sekcji Update Type sposób aktualizacji zmiennych ustaw jako Polled Read. Oznacza to, że sterownik w każdym cyklu będzie aktualizował stan zmiennych. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-10. png" alt="" width="484" height="427"/>
Analogicznie skonfiguruj mapowanie zmiennych wyjściowych.Wybierz Add i ustaw Device Register na 00017, a długość (Length) na 4.
podaj rejestr sterownika%m32, z którego będziesz wystawiać sygnały wyjściowedo modułu SmartMod.Sposób aktualizacji zmiennych ustaw jako Polled Read/Write. Oznacza to, że sterownik będzie aktualizował stan wyjść na module SmartMod – w chwili, gdy zmieni się ich stan. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-11. png" alt="" width="484" height="427"/>
Rozbudowaaplikacji o dodatkowy ekran operatorski
Teraz rozbudujesz aplikację o ekran operatorski, na którym będąwizualizowane stany sygnałów wejściowych i wyjściowych, pochodzących z modułu SmartMod.
W tym celu utwórz kolejny ekran operatorski. Zgodnie ze sposobem pokazanym w poprzednich artykułach, umieść na nim 4 lampki i 4 przełączniki. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-12-840x517. png" alt="" width="840" height="517" srcset="https://www. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-12-768x473. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-12. png 902w" sizes="(max-width: 840px) 100vw, 840px"/>
Utwórz nowe zmienne wejściowe i podłącz je pod obiekt lampek. Zmienną o adresie%M16 nazwij Smartmod_IN0. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-13. png" alt="" width="478" height="394"/>
Lampkę z podłączoną zmienną%M16 opisz jako Wejscie IN0. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-14. png" alt="" width="440" height="297"/>
Analogicznie postępuj, tworząc kolejne trzy zmiennewejściowe:%M17, %M18 i%M19.
Po utworzeniu zmiennych wejściowych, utwórz nowe zmienne wyjściowe i podłącz je pod obiekt przełącznika. Jako pierwszą utwórz zmienną o nazwie SmartMod_OUT0 i adresie%M32. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-15. png" alt="" width="473" height="555"/>
Obiekt „Switch” opisz jako Wyjscie OUT0. Aby to zrobić, skorzystaj z pola Legend. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-16. png" alt="" width="440" height="297"/>wyjściowe:%M33, %M34, %M35.
Umieść na ekranie także pole tekstowe o nazwie SmartMod I/O oraz przycisk Screen Jump i skonfiguruj go jako Simulate ESC. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-17-840x513. png" alt="" width="840" height="513" srcset="https://www. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-17-768x469. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-17. png 903w" sizes="(max-width: 840px) 100vw, 840px"/>
Ten ekran operatorski będzie wywoływany z poziomu ekranu pierwszego. W tym celu na ekranie numer 1 dodaj obiekt Screen Jump. Ekranem docelowym będzie ekran numer 9. Zaznacz opcję Allow Escape. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-18-840x513. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-18-768x469. pl/poradnikautomatyka/wp-content/uploads/2020/03/Kurs-sterowniki-plc-Horner-APG-16-18. png 904w" sizes="(max-width: 840px) 100vw, 840px"/>
Tak przygotowany program wgraj do sterownika.
Podłącz zasilanie do układu SmartMod i kabel komunikacyjny pomiędzy sterownikiem a modułem. Z poziomu ekranu 9 wysteruj wyjścia modułu.
W kolejnym artykule z cyklu Kurs programowania PLC od podstaw: Komunikacja w sieci CsCAN
- Co to jest protokół CsCAN i jak wygląda komunikacja w tym protokole?
- Jak wygląda architektura w sieci CsCAN?
- Jak połączyć układ SmartStix ze sterownikiem Horner XL7e?
- Jak skonfigurować odczyt zmiennych z modułu SmartStix w sterowniku XL7e?
Protokół internetowy, IP (od ang. Internet Protocol) – protokół komunikacyjny warstwy sieciowej modelu OSI (warstwy internetu w modelu TCP/IP). Protokół internetowy to zbiór ścisłych reguł i kroków postępowania, które są automatycznie wykonywane przez urządzenia w celu nawiązania łączności i wymiany danych. Używany powszechnie w Internecie i lokalnych sieciach komputerowych[1].
Dane w sieciach IP są wysyłane w formie bloków określanych mianem pakietów. W przypadku protokołu IP, przed rozpoczęciem transmisji nie jest zestawiana wirtualna sesja komunikacyjna pomiędzy dwoma hostami, które nie komunikowały się ze sobą wcześniej[1].
Protokół IP jest protokołem zawodnym – nie gwarantuje, że pakiety dotrą do adresata, nie zostaną pofragmentowane, czy też zdublowane, a ponadto mogą dotrzeć do odbiorcy w innej kolejności niż zostały nadane. Niezawodność transmisji danych jest zapewniana przez protokoły warstw wyższych (np. protokół sterowania transmisją), znajdujących się w hierarchii powyżej warstwy sieciowej[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Krzysztof Pytel: Systemy operacyjne i sieci komputerowe. Część 2. Sklep WSiP, 2010, s. 9-10. org/wiki/Specjalna:Ksi%C4%85%C5%BCki/9788302112676" title="Specjalna:Książki/9788302112676">ISBN 978-83-02-11267-6.
- ↑ Networking, yale. edu (ang. ).
- ↑ TCP/IP Security, mozilla. org [dostęp 2018-03-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-15] (ang.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Protokoły internetowe na curlie. org
- p
- d
- e
Warstwa aplikacji
(liczby oznaczają numery portów)- BGP: 179
- BOOTP: 67, 68
- DHCP: 546, 547
- DNS: 53
- Finger: 79
- FTP: 20, 21
- Gopher: 70
- HTTP: 80
- HTTPS: 443
- IMAP: 143
- IRC: 194
- NetBIOS: 137, 138, 139
- NNTP: 119
- NFS: 2049
- NTP: 123
- POP3: 110
- RADIUS: 1812, 1813
- RIP: 520
- RTP: 5004, 5005
- RTSP: 554
- SNMP: 161, 162
- SMTP: 25, 587
- SSL/TLS
- SSH: 22
- Telnet: 23
- WHOIS: 43
Warstwa transportowa - TCP
- UDP
Warstwa Internetu - IP (IPv4, IPv6)
- ICMP
- ICMPv6
- IGMP
- IPsec
- X. 25
Warstwa dostępu do sieci - 802. 11 WiFi
- ADSL
- ATM
- CSLIP
- DSL
- Ethernet
- FDDI
- Fibre Channel
- Frame Relay
- HDLC
- ISDN
- PON
- PPP
- SLIP
- SNAP
- Token Ring
Protokół komunikacyjny – zbiór ścisłych reguł oraz kroków postępowania, które są automatycznie wykonywane przez urządzenia komunikacyjne w celu nawiązania łączności i wymiany danych.W telekomunikacji, protokół komunikacyjny jest systemem regulacji, które umożliwiają dwóm lub więcej jednostkom systemu komunikacji do przesyłania informacji różnego typu fizycznej jakości. Regulacje te (standardy) definiują składnię, semantykę, synchronizację komunikacji oraz możliwe metody naprawiania błędów. Protokoły te mogą zostać wdrożone za pomocą hardware, software lub obu naraz[1].
Protokoły klasyczne[edytuj | edytuj kod]
Protokoły klasyczne, których pierwowzorem był protokół teleksu, składają się z trzech części:
- procedury powitalnej (ang. handshake), która polega na przesłaniu wzajemnej podstawowej informacji o łączących się urządzeniach, ich adresu (np. nr telefonu), szybkości i rodzaju transmisji itd.
- właściwego przekazu danych
- procedury analizy poprawności przekazu (np. sprawdzania sum kontrolnych) połączonej z procedurą pożegnania, żądaniem powtórzenia transmisji lub powrotem do procedury powitalnej
Przesyłana informacja może być porcjowana – protokół musi umieć odtworzyć informację w postaci pierwotnej.
Protokołami tego rodzaju posługują się:
- teleksy
- faksy
- modemy
- programy komputerowe
- wiele innych urządzeń, włącznie np. z pilotami do telewizorów
Protokoły internetowe[edytuj | edytuj kod]
Protokoły służące programom komputerowym do porozumiewania się między sobą poprzez Internet są określone przez IETF w dokumentach zwanych RFC.
Przesyłanie danych komputerowych to niezwykle trudny proces, dlatego rozdzielono go na kilka „etapów”, warstw. Warstwy oznaczają w istocie poszczególne funkcje spełniane przez sieć. Najbardziej powszechny sposób organizacji warstw komunikacji sieciowej to Model OSI.
Poniżej wyszczególniono niektóre, popularne protokoły komunikacyjne wraz z numerem portu:
- DNS – 53
- FTP – 21
- HTTP – 80 (HTTP Proxy używa zwykle portu 8080)
- HTTPS – 443 (HTTP na TLS)
- IRC – 6667
- NNTP – 119
- POP3 – 110
- SPOP3 – 995 (POP3 na TLS)
- SMTP – 25
- SSH – 22
- Telnet – 23
- IMAP – 143
Osobną klasą protokołów komunikacyjnych są protokoły do komunikacji grupowej (multicast), używane m. in. do transmisji telewizyjnych przez Internet, telekonferencji itp. Przykładami takich protokołów są RMTP (Reliable Multicast Transport Protocol), TOTEM, XTP, Muse i inne.
Protokoły stosowane w automatyce przemysłowej[edytuj | edytuj kod]
- modbus
- profibus
- M-Bus
- S-Bus
- Foundation Fieldbus
- BACnet
- LonWorks
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- port protokołu – więcej o portach używanych przez protokoły komunikacyjne
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Licesio J. Rodriguez-Aragón, Tema 4: Internet y Teleinformática. , 24 kwietnia 2013.
- p
- d
- e
Warstwa aplikacji
(liczby oznaczają numery portów)- BGP: 179
- BOOTP: 67, 68
- DHCP: 546, 547
- DNS: 53
- Finger: 79
- FTP: 20, 21
- Gopher: 70
- HTTP: 80
- HTTPS: 443
- IMAP: 143
- IRC: 194
- NetBIOS: 137, 138, 139
- NNTP: 119
- NFS: 2049
- NTP: 123
- POP3: 110
- RADIUS: 1812, 1813
- RIP: 520
- RTP: 5004, 5005
- RTSP: 554
- SNMP: 161, 162
- SMTP: 25, 587
- SSL/TLS
- SSH: 22
- Telnet: 23
- WHOIS: 43
Warstwa transportowa - TCP
- UDP
Warstwa Internetu - IP (IPv4, IPv6)
- ICMP
- ICMPv6
- IGMP
- IPsec
- X. 25
Warstwa dostępu do sieci - 802. 11 WiFi
- ADSL
- ATM
- CSLIP
- DSL
- Ethernet
- FDDI
- Fibre Channel
- Frame Relay
- HDLC
- ISDN
- PON
- PPP
- SLIP
- SNAP
- Token Ring
